Ściany działowe o konstrukcji szkieletowej są uniwersalnym rozwiązaniem. Najczęściej wybierana opcja to okładzina z płyt gipsowo-kartonowych. Przedstawiamy podstawowe zasady ich montażu.
Ściany działowe posiadające szkieletową konstrukcję są bardzo lekkie i można je umieścić w dowolnym miejscu na stropie. Rozwiązanie ułatwia przekształcenie poddasza w celu utworzenia pomieszczeń na cele mieszkalne. Chcąc zastosować inne metody (np. wymurowanie ściany), trzeba znać nośność stropu. Z reguły pojawia się konieczność wykonania ekspertyz konstruktorskich, które niosą za sobą spore koszty. Wybór ścian o szkieletowej konstrukcji pozwala tego uniknąć.
Z czego składa się ściana działowa?
Szkielet ściany działowej jest skonstruowany z ocynkowanych profili stalowych. Pionowe profile powinny posiadać rozstaw równy 60 cm. Należy wstawić je do poziomych profili zamocowanych na suficie i podłodze. Dopiero wtedy można przykręcić płyty gipsowo-kartonowe. Najwęższa ściana działowa z płyt gipsowo-kartonowych posiada szerokość równą 7,5 cm. W bardzo wysokich pomieszczeniach stosuje się grubsze profile, których szerokość wynosi około 7,5 cm – 10 cm. Należy rozstawić je co 45 cm, albo co 30 cm. Można zastosować podwójne lub potrójne pokrycie. Ściana może mieć wysokość nawet do 9 m, pod warunkiem że parametry stelaża zostaną wybrane zgodnie z zaleceniami producenta płyty gipsowo-kartonowej.
Jak zrobić okładzinę z płyt gipsowo-kartonowych?
Stosowane płyty i mocowania muszą być takie same po obu stronach ściany. W przeciwnym razie konstrukcja może się odkształcić pod wpływem nierównomiernie rozłożonego ciężaru. Zastosowanie takich samych materiałów i elementów mocujących spowoduje, że ciężar obudowy z każdej strony będzie identyczny. Płytę należy ułożyć w pionie, a następnie przykręcić blachowkrętami. Elementy mocujące powinny być odporne na korozję. Po przymocowaniu wszystkich płyt, trzeba zaszpachlować szczeliny między płytami. Najpierw wykonujemy okładzinę z jednej strony. Następnie wypełniamy przestrzeń między profilami materiałem izolacyjnym. Na koniec wykonujemy okładzinę z drugiej strony.
Jaki materiał izolacyjny wybrać?
Materiał izolacyjny zastosowany podczas stawiania ścianki działowej powinien posiadać dobre właściwości akustyczne. Najlepiej w tej roli sprawdza się wełna mineralna. Materiał izolacyjny pochodzenia mineralnego jest wykorzystywany w budownictwie do wykonywania izolacji akustycznych i termicznych ścian, stropów, podłóg, dachów, stropodachów i ciągów instalacyjnych. Ponadto, wełna mineralna znalazła zastosowanie jako rdzeń izolacyjno-konstrukcyjny warstwowych płyt budowlanych. Materiał charakteryzuje się niskim współczynnikiem przewodności cieplnej, stabilnym kształtem i wymiarem, odpornością chemiczną i biologiczną oraz dobrą sprężystością i wytrzymałością mechaniczną. Wełna mineralna jest ognioodporna, wodoodporna, paro przepuszczalna i posiada zdolność do pochłaniania dźwięków. Materiał występuje też pod nazwą wełny kamiennej, ponieważ do produkcji stosuje się kamień bazaltowy, dolomit, gabro i kruszywo wapienne.
Wady ścian działowych
Okładzina wykonana z płyt gipsowo-kartonowych jest mało odporna na uszkodzenia mechaniczne. Nie sprawdza się w pokoju dzieci, które zbyt aktywnie spędzają czas. Drugim mankamentem jest nośność ścian. Nie będzie problemu z powieszeniem dekoracji, np. obrazu. Niemniej ściana nie nadaje się do powieszenia na niej szafek kuchennych. Można poprawić jej nośność poprzez wykonanie wzmocnienia. Ich przebieg powinien być zgodny z planowanym rozstawem szafek, bo w przeciwnym razie praca pójdzie na marne. Najprostszym sposobem wzmocnienia konstrukcji jest zastosowanie dwóch, albo trzech warstw grubszych płyt. Drugą sprawdzoną metodą jest zamontowanie płyty drewnopochodnej. Poprzeczny pas powinien znaleźć się około 210 – 240 cm nad podłogą. Jest to standardowa wysokość, na której montuje się kuchenne szafki. Jeżeli oba sposoby wydają się zbyt trudne i czasochłonne, można zastosować gotowe stelaże i stojaki, które można w prosty sposób wmontować w szkielet ścianki działowej.
