Zaprawa murarska może być przygotowana w betoniarce, albo w taczce, na półsucho na dowolnym fragmencie płyty. Składniki zaprawy należy dozować objętościowo. Przykładową jednostką objętości może być wiadro o pojemności piętnastu litrów. Pozwoli na dokładne odmierzenie poszczególnych składników zaprawy.
Zaprawa cementowo – wapienna jest przygotowywana z wapna hydratyzowanego lub gaszonego. Ilość wody, jaka jest potrzebna do wykonana zaprawy jest podawana tak, aby uzyskać plastyczną konsystencję zaprawy. Zaprawa cementowo – wapienna jest wykorzystywana do wznoszenia ścian. Zawartość wapna podnosi urabialność zaprawy. Zapewnia także jej elastyczność. Obecna nomenklatura nazewnictwa rodzajów mieszanek pozwala na poznanie odporności na ściskanie. Im wyższy numer, tym wyższy wspomniany wcześniej parametr. Do murowania ścian nośnych wykorzystuje się zaprawę M5, M10 lub M20. Ściana, która nie jest konstrukcyjna powinna być wzniesiona za pomocą zaprawy M2 bądź M5. Ściana stanowiąca przegrodę ogniową jest murowana z użyciem zaprawy M10, M20 lub M5. Najbardziej uniwersalną zaprawą jest M5. Proporcje zaprawy cementowo – wapiennej podane niżej pozwalają na przygotowanie 1000 litrów zaprawy M5.
1. 165 kg cementu portlandzkiego
2. 310 l wody
3. 97 kg wapna hydratyzowanego
4. 950 kg piasku.
Cement portlandzki jest najbardziej popularny i najbardziej dostępny. Wapno hydratyzowanego można zastąpić wapnem gotowym, które można kupić w składzie budowlanym. Można także zastosować białe wapno gaszone. piasek musi być suchy. Aby przygotować 1000 l zaprawy murarskiej M10, należy połączyć składniki w następujących proporcjach:
1. 247 kg cementu portlandzkiego
2. 0, 94 metrów sześciennych piasku
3. 290 l wody
4. 57 kg wapna hydratyzowanego.
Proporcje należy obliczyć kalkulatorem właściwie do pojemności betoniarki lub taczek. Konieczne jest wyliczenie proporcji indywidualnie dla każdej betoniarki. jeden metr sześciennych to tysiąc litrów. Dzięki temu można obliczyć potrzebną ilość składników za pomocą piętnastolitrowego wiadra.
Aby wykonać taką zaprawę, należy wlać do betoniarki około 2/3 wyliczonej ilości wody. Później do włączonej betoniarki wsypuje się odpowiednią ilość cementu. Kiedy rozmiesza się z wodą trzeba dosypać wyliczoną ilość wapna i około dwóch łopat piasku. Żeby dobrze wyliczyć ów składnik, należy odsypać odpowiednią ilość piasku. Pozostałą ilość wody i pozostały piasek należy dodawać na bieżąco. Jeżeli zaprawa będzie się wydawać zbyt sucha, można dolać więcej wody. Czasem zdarza się to, kiedy piasek jest zbyt wysuszony. Jeśli jest mokry, można dodać mniej wody. Po wymieszaniu wszystkich składników należy odczekać jeszcze około trzech minut. Zaprawa jest gotowa do użycia.
Zaprawa cementowa charakteryzuje się tym, że nie zawiera wapna. Jest wykorzystywana w miejscach gdzie ściana jest narażona na oddziaływanie wody. Charakteryzuje się małą urabialnością i trzeba się trochę namęczyć, aby odpowiednio ją zaaplikować. Zaprawa cementowa jest modyfikowana za pomocą różnych dodatków i domieszek uplastyczniających konsystencję. Tego typu mieszankę można kupić w składzie budowlanym. Zaleca się stosowanie gotowej zaprawy cementowej, gdyż eksperymenty z domieszkami i dodatkami mogą przynieść opłakany efekt. Są dostępne w niskiej cenie, dlatego samodzielne wykonywanie zaprawy cementowej nie jest opłacalne. Wystarczy wymieszać mieszankę z wodą i gotowe.
Zaprawa wapienna charakteryzuje się niewielką wytrzymałością na ściskanie, dlatego nie jest popularna. Nie zawiera cementu. Stosuje się ją do ścian nośnych w budynkach mieszkalnych jednopoziomowych. Charakteryzują się bardzo plastyczną konsystencją. Wapno ma tendencję do wchłaniania i oddawaniu wilgoci w zależności od pory roku. Dzięki temu wilgotność powietrza w pomieszczeniach jest optymalna, dzięki absorpcyjnym właściwościom wapna. Aby przygotować zaprawę wapienną należy połączyć 410 kg wapna hydratyzowanego, 0,68 m3 piasku i 380 l wody.
