W opisach dotyczących budowy domów jednorodzinnych często można spotkać się z kwestiami związanymi z wełną mineralną. Niestety równie często mowa w nich ogólnie o wełnie mineralnej, a tymczasem wełna mineralna szklana i skalna różnią się właściwościami, chociaż mają też pewne cechy wspólne.
Materiały różnią się nie tyle samym sposobem wytwarzania, co surowcami, z jakich są produkowane. Wełnę mineralną skalną produkuje się z takich surowców jak: kruszywo wapienne, bazalt, dolomit lub gabro (zasadowa skała głębinowa). Wełna może być produkowana również poprzez wtórne przetworzenie takich materiałów jak brykiety mineralne. Jak widać recykling znajduje zastosowanie również w dziedzinie związanej z budownictwem. Wymienione surowce są roztapiane w wysokiej temperaturze. Ze względu na rodzaj surowców nie trudno się domyślić, że temperatura jest podobna jak w przypadku wulkanu. Surowce zostają też rozwłóknione. W następnym kroku włókna zespaja się specjalną żywicą. Z tak przygotowanego materiału preparuje się już konkretne produkty. Mogą to być maty, płyty, a także otuliny. Wełnę szklaną uzyskuje się z piasku kwarcowego oraz szklanej stłuczki. Nie produkuje się z nich otulin, lecz wyłącznie maty i płyty.
Wełna szklana i skalna charakteryzują się izolacją termiczną na podobnym poziomie. Chociaż wełnę szklaną uważa się za lepszą pod tym względem. Wielkiej różnicy jednak nie ma, więc każda wełna sprawdzi się bardzo dobrze.
Oba rodzaje wełny odznaczają się znakomitą izolacyjnością akustyczną. Wytłumiają hałasy dzięki znacznej chłonności akustycznej. Materiały mogą być używane do izolacji w różnych rodzajach budynków.
Wełna mineralna szklana i skalna wykazuje odporność na ogień. Lepszym wyborem jest jednak wełna skalna. Nawet w przypadku temperatury 1000°C sprawdza się naprawdę dobrze. Jest to temperatura, która w przypadku pożaru powstaje po mniej więcej półtora godziny od momentu zapłonu. Wełna szklana ma trochę mniejsze możliwości. Opiera się temperaturze, która nie jest wyższa niż 600-700°C. Należy przy tym zaznaczyć, że wełny, które mają dużo spoiwa są mniej wytrzymałe na temperaturę. Wysoką temperaturę wytrzymują włókna, więc im mniej spoiwa, tym lepiej.
Każdy z omawianych rodzajów materiałów ma podobny stopień nasiąkliwości. Substancje, którymi włókna są spajane zapewniają dużą odporność na nasiąkanie.
Duża gęstość wełny skalnej powoduje, że wykazuje dużą odporność na ściskanie. Mniejsza gęstość wełny szklanej decyduje o tym, że nie jest aż tak odporna. Z tego względu nie stosuje się jej w miejscach, gdzie występuje duże obciążenie materiału.
Stopień paroprzepuszczalności jest zbliżony. Natomiast bardziej sprężysta jest wełna szklana, co powoduje, że można ją ścisnąć do znacznie mniejszych rozmiarów podczas pakowania. W ten sposób przy transporcie zajmuje mniej miejsca.
Wełny mają różne właściwości użytkowe. Co do ciężaru to wełna szklana jest lżejsza. Na dodatek nie pyli tak jak wełna skalna. Jest bardziej elastyczna, więc sprawdza się lepiej na nierównym podłożu. Niestety ma tendencję do rozwarstwiania się. Z kolei wełna skalna nie rozwarstwia się i jest sztywniejsza.
