Osoby, które choć raz zetknęły się z ewidencją gruntów czy planem miejscowym, zapewne musiały zmierzyć się z symbolami używanymi w tych dokumentach. Ich zapamiętanie nie jest trudne, a wiedza tego typu pozwoli każdemu, kto chce kupić działkę, na sprawdzenie rodzaju terenu oraz inwestycje planowane w okolicy wybranej nieruchomości gruntowej. Z uwagi na to, że funkcje planu miejscowego i ewidencji gruntów są różne, stosuje się inną symbolikę.
Ewidencja gruntów i budynków jest rejestrem publicznym zawierającym informacje na temat nieruchomości i ich właścicieli. Jest zakładana i prowadzona w systemie informatycznym. Składa się z rejestru gruntów, budynków, lokali, z kartotek budynków i lokali oraz mapy ewidencyjnej, nazywanej potocznie ewidencją gruntów. Na mapie ewidencyjnej można zobaczyć granice państwa, gminy, powiatu, województwa, a także działek i rejonów statystycznych. Treść mapy ewidencyjnej obejmuje także kontury budynków, użytków gruntowych i klas gleboznawczych oraz oznaczenia punktów granicznych i numery działek. Dane opisowo – informacyjne, które można odczytać z mapy ewidencyjnej to nazwy jednostek podziału terytorialnego, ulic, placów i obiektów geograficznych, numery dróg publicznych, numery porządkowe i ewidencyjne budynków, a także oznaczenia jednostek ewidencyjnych i obrębów. Te ostatnie są ukryte pod pewnymi symbolami. Tereny mieszkaniowe są oznaczone dużą literą B. Symbol Ba oznacza tereny przemysłowe, Bp tereny niezabudowane, Bz tereny wypoczynkowe i rekreacyjne, natomiast Bi to skrót stosowany do oznaczenia innych terenów zabudowanych. Wielką literą N oznacza się nieużytki, zaś W rowy. Grunty orne są zaznaczone literą R, natomiast łąki – Ł, co bardzo łatwo można zapamiętać na zasadzie skojarzeń. Skrót dr w ewidencji gruntów oznacza drogi, natomiast Ls to tereny leśne. Pastwiska oznaczone są podobnie – Ps. Szukając działki należy pamiętać o symbolu Wsr. Oznacza grunty pod stawami. Wyróżnia się także grunty rolne zabudowane oznaczane odpowiednio B-R (grunty orne zabudowane), B-Ł (łąki zabudowane) i B-Ps (pastwiska zabudowane). Sady są określane symbolami S- R, S- Ł i S – Ps. Do nieruchomości gruntowych należą także grunty zadrzewione i zakrzewione. Nie należy ich mylić z terenami leśnymi. Mają podobne oznaczenia. Używa się takich symboli, jak Lz, Lz – R, Lz – Ł, a także Lz – Ps.
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest potocznie nazywany planem miejscowym. Należy do uchwał rady gminy i ma formę aktu prawa miejscowego. Oznacza to, że jest publikowany w urzędowym dzienniku wojewódzkim i dostęp do niego jest jawny. Służy do określenia przeznaczenia, warunków zagospodarowania i zabudowy terenu w obrębie danej jednostki terytorialnej. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego sensu stricto ma postać załącznika do uchwały.
Jest bardzo ważnym dokumentem, ponieważ kształtuje sposób wykonywania prawa własności nieruchomości na równi z innymi przepisami. Do podstawowych oznaczeń graficznych należą granice obszaru, administracyjne i linie rozgraniczające tereny różnego rodzaju, linie zabudowy, granice i oznaczenia obiektów i terenów, które są chronione, terenów zamkniętych i stref ochronnych. Ponadto stosuje się też oznaczenia elementów zagospodarowania przestrzennego i informacyjne. Symbolika stosowana w planie miejscowym ma nieco inną postać niż ta, którą wykorzystuje się podczas tworzenia mapy ewidencyjnej. W przypadku ewidencji gruntów symbole składają się z wielkich i małych liter połączonych myślnikami. Na planie miejscowym widnieją natomiast oznaczenia składające się z samych wielkich liter. Ich liczebność jest nieco większa. Osobę, która szuka dobrej działki budowlanej interesują zwykle tereny zabudowy mieszkaniowej. Obszar zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oznacza się skrótem MN, zaś wielorodzinnej MW. Dodatkowo wyróżnia się tereny zabudowy usługowej (U) i tereny sportu i rekreacji (US) oraz tereny rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży większej niż 2000 m (UC). Tereny rolnicze oznaczono literą R. Obszar zabudowy zagrodowej wyznacza symbol RM, zaś tereny obsługi produkcji w gospodarstwach różnego rodzaju są oznaczone symbolem RU. Przy poszukiwaniu działki warto zwrócić uwagę na to, czy wokół wybranego terenu nie znajdują się tereny obiektów produkcyjnych.
W planie miejscowym są oznaczone literą P. Obszary i tereny górnicze są natomiast oznaczone jako PG. Warto wybrać działkę wokół której znajdują się symbole ZN i ZP. Oznaczają tereny zielone. Skrót ZL stosuje się natomiast do oznaczenia lasów, zaś ZC do oznaczenia cmentarzy. Dodatkowo występuje oznaczenie ZD stosowane w przypadku terenów ogrodów działkowych. Należy zwrócić szczególną uwagę na symbol ZZ oznaczający tereny, w których istnieje duże zagrożenie powodzią. Tereny wód powierzchniowych są także odpowiednio oznaczone. Śródlądowym wodom przypisano skrót WS, zaś morskim WM. Na planie miejscowym znajdują się zarówno rodzaje nieruchomości gruntowych, jak i drogi prowadzące do nich. Oznacza się je skrótami KD (drogi publiczne) i KDW (drogi wewnętrzne). Tereny komunikacji wodnej i szlaki wodne są zaznaczone skrótem KW. Obszary infrastruktury technicznej są oznaczane literami E (elektroenergetyka), G (gazownictwo), W (wodociągi), K (kanalizacja), T (telekomunikacja), O (gospodarka odpadami) i C (ciepłownictwo).
