Kotwy stalowe są elementami złącznymi mocowanymi przede wszystkim w betonie. Służą do przenoszenia dużych obciążeń statycznych. Są zwane także kotwami rozporowymi. Wyróżnia się kotwy jednorozporowe i dwurozporowe. Pierwsze z wymienionych charakteryzują się tym, że kotwa jest rozpierana przez tulejkę w jednym miejscu, zaś drugie – w dwóch punktach. Innym rodzajem są kotwy pierścieniowe, które cechują się tym, że tulejka rozpiera blaszkę umieszczoną na końcu elementu oraz kotwy rozporowe zakończone hakiem. Wyróżnia się trzy typy haków, a dokładniej – proste, zagięte i oczkowe.
Kotwy stalowe służące do łączenia warstw murowych powinny być wykonane z nierdzewnej lub ocynkowanej stali, ponieważ stykają się z zaprawą. Ze względu na sposób łączenia kotew z warstwą murową wyróżnia się kotwy służące do umieszczania w spoinach, a także wbijane bądź wkręcane w mur nośny. Kotwy należy rozmieszczać w spoinach poziomych w rozstawie wynoszącym około 50 cm. Rozstaw w pionie to wielokrotność wysokości cegły. Wynosi około 50 cm. Szacunkowo do połączenia warstw na jeden metr kwadratowy ściany potrzeba pięciu kotew.
Przy otworach okiennych bądź drzwiowych należy umieścić dodatkowe kotwy w rozstawie wynoszącym około 30 cm. Podobnie należy postąpić z krawędziami i szczelinami dylatacyjnymi. Na obszarze narażonym na silne działanie wiatru zaleca się zwiększenie ich ilości. Przerwa dylatacyjna jest celowo utworzona w konstrukcji architektonicznej. Umożliwia oddzielonym elementom samodzielne przenoszenie przewidywanych obciążeń, odkształceń i przesunięć. Wśród dylatacji można wyróżnić konstrukcyjne, technologiczne, termiczne i przeciwdrganiowe.
Umieszczanie kotew polega na wpuszczaniu w spoiny warstwy nośnej na głębokość 5 cm. Na nich umieszcza się warstwę izolacji. Należy zadbać o to, aby dokładnie przylegała do powierzchni warstwy nośnej. Spoiny obu warstw ściany trójwarstwowej powinny znajdować się na tej samej wysokości. Kotwy umieszcza się w płaszczyźnie poziomej, albo jedynie lekko odgina się je w dół, w kierunku warstwy zewnętrznej. W ten sposób umożliwi się odpływ wilgoci. Jeżeli szczelina wentylacyjna będzie pozostawiona i zastosuje się gotowe kotwy, należy umieścić na nich elementy dystansujące, które docisną izolację. Pełnią zarazem funkcję kapinosów, po których będzie spływała skroplona para wodna. Gdy ściana jest murowana na cienką spoinę, należy wybrać kotwy o spłaszczonych zakończeniach. Wbijane bądź wkręcane elementy stosuje się w przypadku łączenia ścian żelbetowych i szkieletowych drewnianych, kiedy do przegrody dostawia się kolejną warstwą bądź spoiny warstwy nośnej i osłonowej są względem siebie przesunięte.
Można wykonać kotwy na budowie. Wystarczy posiadać okrągłe pręty o zagiętych końcówkach. Pręt powinien mieć średnicę o szerokości 4 – 6 mm. Metodę często wykorzystuje się podczas budowy domu jednorodzinnego. Wpływa to korzystnie na obniżenie kosztów.
