Beton komórkowy charakteryzuje się dobrą izolacyjnością termiczną. Wynika z jego porowatej struktury. Uzyskuje się go w procesie produkcji polegającym między innymi na spulchnianiu pęcherzykami wodoru. Wówczas dodaje się proszek bądź pastę aluminiową. W efekcie powietrze zostaje zamknięte w bloczkach. Pełni dwie funkcje. Po pierwsze korzystnie wpływa na izolacyjne właściwości materiału budowlanego. Po drugie zaś dodaje mu lekkości i porowatej struktury. Badający izolacyjność termiczną bierze się pod uwagę współczynnik przewodzenia ciepła. Im niższy wskaźnik, tym lepsze właściwości izolacyjne. Nie bez znaczenia jest także gęstość betonu. Im jest niższa, tym lepsza izolacyjność termiczna i większa porowatość. Najniższy współczynnik przewodzenia ciepła charakteryzuje najlżejsze bloczki betonu komórkowego klasy 350 – 400. Można z nich budować ściany nieocieplone, zwane też jednowarstwowymi. Bloczki zaliczane do wyższej klasy charakteryzują się znacznie większą wytrzymałością na ściskanie. Stąd też są znacznie bardziej odporne na ściskanie. W przeciwieństwie do lżejszych bloczków są w stanie przejąć większe obciążenia. Cięższe bloczki betonu komórkowego mają także tę zaletę, że lepiej chronią przed hałasem.
Pojedynczy bloczek betonu komórkowego ma całkiem spore wymiary, dlatego znacznie ułatwia budowę. Zmniejsza się ilość elementów potrzebnych do ułożenia jednej ściany, a także masa wymaganej zaprawy murarskiej. Pod tym względem beton komórkowy jest znacznie bardziej korzystny niż cegły, czy bloczki ceramiczne. Wśród elementów wykonanych z betonu komórkowego nie brak płyt stropowych, elementów nadprożowych i wieńcowych w różnych rozmiarach i kształtach, co znacznie ułatwia budowę. Są bardzo łatwo dostępne. Stosuje sie systemy łączeń na pióro i wpust oraz uchwyty, które ułatwiają przenoszenie poszczególnych elementów.
Inną zaletą betonu komórkowego jest łatwość obróbki. Można go kształtować poprzez cięcie, żłobienie i przekłuwanie za pomocą standardowego zestawu narzędzi. Materiał nie jest łatwopalny. Odporność na ogień bloczka o grubości 12 cm wynosi dwie godziny, zaś przy grubości wynoszącej 18 cm okres ten przedłuża się do czterech godzin. Beton komórkowy jest uznawany za materiał budowlany zapobiegający rozprzestrzenianiu się ognia. Wykazuje nie tylko ognioodporność, ale także mrozoodporność. Charakteryzuje się dużą przepuszczalnością, dzięki czemu nie straszne mu bakterie i grzyby.
Wadą betonu komórkowego jest natomiast kruchość. Wymaga ostrożności podczas transportowania, rozładowywania i pracach budowlanych. Łatwo wchłania wilgoć, niemniej w równie łatwy sposób ją oddaje, dzięki swej porowatej strukturze. Można go wykorzystać w środowiskach wilgotnych. Bloczki o różnej gęstości charakteryzują się odmiennymi właściwościami akustycznymi i izolacyjnymi. Z jednej strony jest to walor, niemniej z drugiej strony wymaga to od projektanta budynku większego nakładu pracy, w tym między innymi przeprowadzenia analizy projektowej oraz dopasowania elementów o gęstości odpowiedniej do sytuacji projektowo – użytkowej. Ostatnią wadą betonu komórkowego jest wymóg otynkowania i pomalowania budynku, chyba że względy estetyczne nie grają dla mieszkańców roli. W przeciwnym razie powinni uwzględnić konieczność odświeżania ścian zewnętrznych domu co kilka lat
Beton komórkowy pozwala zatem na szybszą, łatwiejszą i mniej kosztowną budowę domu. Materiał budowlany jest odporny na rozwój grzybów i pleśni, ogień oraz mróz. Charakteryzuje się dobrą izolacyjnością termiczną. Niemniej jednak jest kruchy oraz wymaga starannego wykończenia i dokładnej analizy projektowej.
